Longkanker wordt bij de oudste ouderen minder vaak actief behandeld dan bij jongere ouderen of bij patiënten ≤ 70 jaar. Slechts 8% van de Nederlandse 85-plussers met longkanker ontvangt behandeling volgens de geldende richtlijn en 25% krijgt een andere vorm van kankerbehandeling, tegenover respectievelijk 39 en 23% van de patiënten in de leeftijdsgroep 71-84 jaar. De oudste ouderen die wel een behandeling krijgen, lijken goed geselecteerd te zijn: hun overleving wijkt niet af van die van jongere lotgenoten. Dat ontdekten Karlijn Schulkes (Diakonessenhuis Utrecht) en collega’s (Lung. 2017; online 19 juni).

Volgens de database van de Nederlandse Kankerregistratie kregen 47.951 personen in Nederland de diagnose ‘longkanker’ in de periode 2010-2014. Daarvan was 5% ouder dan 85 jaar. Bij deze groep was de diagnose significant minder vaak histologisch bevestigd en ook vond er minder vaak stadiëring plaats. Twee derde van de 85-plussers kreeg uiteindelijk alleen ondersteunende, niet-curatieve behandeling, tegenover 38% van de jongere ouderen (71-84 jaar). Hun 1- en 2-jaarsoverleving was significant slechter dan die van leeftijdsgenoten met hetzelfde tumorstadium die actieve behandeling kregen. Het maakt daarbij niet uit of de eerste keuze uit de richtlijn wordt gekozen of een andere vorm van actieve behandeling. Overigens zijn deze cijfers alleen bekend voor niet-kleincellig longcarcinoom; de 8% met kleincellig longcarcinoom was te klein voor dergelijke analyse.

Aangezien de Nederlandse Kankerregistratie geen comorbiditeit en nauwelijks andere individuele patiëntkenmerken vastlegt, is op basis van dit onderzoek geen uitspraak te doen over welke 85-plussers baat zouden hebben bij actieve behandeling van longkanker. Schulkes et al. hopen dat onderzoek hiernaar wel gaat plaatsvinden, zodat we kunnen voorspellen welke oudste ouderen we deze intensieve behandeling kunnen aanbevelen en bij wie we ons beter kunnen richten op comfort.